واقع در استان گلستان ، دیوار بزرگ گورگان ، به عنوان طولانی ترین کار معماری ایران باستان و دومین دیوار تاریخی بلند در قاره آسیا پس از دیوار چینی (6000 کیلومتر) با 200 کیلومتری طول دریای خزر ، در شمال گومیشان و پس از آن مسیر در امتداد گورگان رود ، در نزدیکی پارک ملی گلستن در کالله گسترش می یابد.
دیوار دفاعی گورگان همچنین به عنوان “مار قرمز” در بین افراد محلی شناخته می شود. دلیل نامگذاری آن استفاده از آجرهای قرمز در وسط دیوار است. به گفته کارشناسان ، این دیوار مانند دیوار چینی برای دفاع از مرزهای کشور و مقابله با تأثیر دشمنان ساخته شده است. جالب اینجاست که برای این دیوار انتهایی مشخص نشده است زیرا در زمان ساخت دیوار ، سطح دریای مازندران پایین تر از اکنون بود و ممکن است قسمت هایی از دیوار مورد توجه قرار گرفته و از بین برود.
این دیوار ، ساخته شده از آجرهای گل قرمز ، به دوره ساسانید باز می گردد. یک تیم باستان شناسی دانشمندان ایرانی و انگلیس موفق شده اند تاریخ ساخت آن را در قرن 5 یا 5 تعیین کنند. پادشاهان ساسانید ، که با امپراتوری روم شرقی جنگ مداوم داشتند ، توسط هون و سایر قبایل شمالی نیز مورد تهدید قرار گرفتند. بنابراین ، ساخت این دیوار می تواند نفوذ این قبایل به ایران را در فواصل کوههای قفقازی و ساحل دریای مازندران ببندد. این دیوار طولانی تر از امپراتور هادریان در مرز انگلیس و اسکاتلند بود و بیش از بسیاری از قسمت های دیوار چینی ، دیوار دیوار. بیش از هزار سال مسن تر است. تصور می شود که این سومین دیوار بزرگ تاریخی (بعد از دیوار چینی و دیواره Semizer آلمانی) و بزرگترین دیوار آجری جهان است. این دیوار همچنین طولانی ترین بنای تاریخی تاریخی ایران است که در طی 5 سال گذشته ساخته شده است. همچنین در این دیوار دفاعی اشیاء وجود دارد که با چالش هایی روبرو خواهد شد. سفال خاکستری و قرمز و سفال قرمز دوره ساسانید با شیشه و فلز از جمله این آثار است. شواهد موجود در یکی از پادگان ها و دژها نشانگر حضور سربازان و ویژگی های دفاعی آن برای حداقل یک قرن پس از ساخت است ، اما پس از آن زمان به دلیل نیاز به سربازان بیشتر در نبرد با امپراتوری روم یا مقاومت در برابر سایر حملات ، دیوار به تدریج رها شد.
جالب است بدانید که برای اولین بار یک عکاس خلبان آمریکایی عکس دیوار را ضبط کرد. آقای اشمیت ، یک روزنامه نگار آمریکایی که در سال 6 از نقاط باستانی در ایران عکاسی می کرد ، یک دیوار قرمز را دید که از دریای خزر تا کوههای گلدیداگ امتداد داشت. او از دیوار عکس گرفت و این عکس ها برای باستان شناسان ایرانی و خارجی روی دیوار ثبت شد.