بازیگر سینما گفت: “در وسط این اعتراضات ، من در وسط ، وسط به من گفته شد.” من ناراحت نبودم زیرا هرگز طرفدار دو قطبی نبودم. من معتقدم که سیاه و سفید وجود ندارد. ما همیشه در طیف وسیعی از خاکستری هستیم.
“چرا جامعه ما جلو نمی رود؟” زیرا ما در وسط نیستیم و از دو قطبی رنج می بریم. یا سیاه یا سفید. یک جامعه بحرانی به معنای جامعه میانه است. وقتی به تاریخ نگاه می کنیم ، می بینیم که تمام فاجعه های تاریخی ما به دلیل دو قطبی به وجود آمده است. اگر در همان زمان قدرت وجود داشته باشد و این دو انتهای طیف گفتگو باشد ، این فاجعه ها نخواهد بود.
کیانیان گفت: “وقتی جامعه دو قطبی می شود ، گفتگو از بین می رود ، به گفتگو ، جبهه ، پادگان و سپس تیراندازی توهین می کند.” یک فیلم قدیمی به نام “جهنم در اقیانوس آرام” ساخته شده توسط جان بورمن وجود دارد. در یک جزیره کوچک در وسط اقیانوس ، دو افسر توسط یکی از متفقین و یکی از متفقین به دام می افتند. جنگ جهانی اول مدتهاست که تمام شده ام و آنها نمی دانند.
این بازیگر برجسته در سینمای کشور ما گفت: “هر روز صبح آنها بلند می شوند و باتلاق می کنند ، کلاه ها را می سازند تا فکر کنند طرف دیگر تعداد است.” پس از مدتی آنها واقعیت را درک می کنند و متوجه می شوند که جنگ به پایان رسیده است و آنها در جزیره تنها هستند! آنها زبان یکدیگر را درک نمی کنند. اما آنها به تدریج دوست می شوند و دشمنی ناپدید می شود. ما همان مکالمه را داریم.