مصطفی شریفی ، متولد 2008 ، باستان شناس و باستان شناسی تحصیل کرده از دانشگاه آزاد ساوادکوه (لیسانس ، ورودی 2) ، دانشگاه سیستان و بلوچستان (ارشد) و دانشجوی دکترا در دانشگاه مازندران بود. وی در سالهای گذشته مدیریت میراث جهانی عباس آباد را مدیریت کرده و با تلاش های بی وقفه خود نقش مهمی در حفظ این کار جهانی داشته است.
شریف در سال 6 با یک چالش بزرگ روبرو شد. هنگامی که شهرداری بهههر باغ عباس آباد را به شهر ارائه داد. این تصمیم می تواند آینده این میراث جهانی را به خطر بیندازد و حتی آن را نابود کند. او در برابر این تقاضا جدی ایستاد و اگرچه تلاش های وی در ابتدا به پایان رسید و شهرداری موفق به پیوستن به شهر شد ، اما شریفی تسلیم نشد. پس از تغییر دولت در سال 6 ، وی بار دیگر توانست باغ را از پیوستن به حریم خصوصی شهری با وزیر جدید میراث فرهنگی و حفظ وضعیت جهانی خود با وزیر جدید میراث فرهنگی نجات دهد. این دستاورد یکی از بزرگترین یادبودهای وی در میراث فرهنگی این کشور بود.
مصطفی شریفی تصمیم گرفت از آنچه باغ گذشته در رسانه ها برای محافظت از باغ جهانی عباس آباد محافظت می کند ، محافظت کند. او و همكارانش از دوران ایران خواسته بودند كه در این راه با آنها همراه شوند. نتیجه این جلسه دو گزارش بود که اولین مورد منجر به تغییر ناگهانی در الحاق باغ عباس آباد به بهههر شد. شریفی تا آخرین لحظه برای حفظ و دفاع از باغ عباس آباد جنگید و هرگز کوتاه نیامد. در پایان این گزارش خبری می توانید دو گزارش را مشاهده کنید.
شریفی ، که با احساس میهن پرستی و تعهد به ارزشهای تاریخی کار می کرد ، در تحقیقات میدانی و اکتشافات باستانی از جمله در گوهرتپه ، یاکوت نوار ، کردستان ، کرمانشاه ، حدمن (هگماتان) و خوراسان سوابق درخشان داشته است. وی همچنین سوابق باستان شناسی متعددی را برای مازندران ، بهههر و سایر قسمتهای ایران تولید کرد و نقش اساسی در سازماندهی پایگاه عباس آباد و از بین بردن مدیریت آن داشت.
نگرانی مداوم شریفی ، مدیریت حرفه ای و شایسته باغ عباس آباد بر اساس یونسکو بود. وی آرزو داشت یک برنامه مدیریت جامع و جامع برای این مجموعه اجرا کند و این کار جهانی گاهی به عنوان “پارک جنگلی” شناخته می شد. او در تلاش بود تا با تشکیل نمایندگی از معتمدین ، مسائل را به عنوان زیرساخت حل کند. با این حال ، درگیری های وی محدود به شهرداری نبود. فرماندار بهههر و برخی آژانسهای محلی از جمله موانعی بودند که با نگاهی سودآور به میراث جهانی نگاه می کردند.
در زندگی کوتاه خود ، مصطفی شریفی ، با خودآزمایی و تعهد نمونه ای ، زندگی و قلب ایران را برای حفظ میراث فرهنگی ایران فراهم کرد. دوستان و نزدیکان وی از صداقت ، پاکی و تلاش مداوم او صحبت می کنند و امیدوارند که سخت کوشی او برای تاریخ و فرهنگ این سرزمین قدردانی شود. روح او خوشحال است و او را به یاد می آورد.