جواد خیانی که به تازگی رکورد حضور در برنامه های مختلف تلویزیونی را شکسته و از سحر تا غروب روی آنتن می رود، در یکی از این برنامه ها از بازنشستگی قریب الوقوع خود خبر داد.
آقا جواد هفته پیش مهمان یک برنامه صبحگاهی بود. راستش این همون مدل برنامه هاست که اصلا نمیفهمیم چرا گزارشگر فوتبال باید پای ثابتش باشه؟ چه انگیزه دیگری در پشت دعوت از خیابان می تواند وجود داشته باشد به جز تلاش برای جلب توجه و تبدیل شدن به بخشی از برنامه؟ در هر صورت او این بار در این برنامه از بازنشستگی خود در سال آینده خبر داد و گفت که مشغول کارهای اداری در سازمان هستم. البته قبلاً از سر کوچه شنیده بودیم که شغل ایشان بازنشستگی ندارد و تا زمانی که حنجره اجازه دهد به گزارش خود ادامه می دهد، اما گویا تصمیم آقای جواد تغییر کرده است.
طبیعتاً اخبار اعلام شده از سوی خاییانی مورد توجه قرار گرفت و بازتاب هایی نیز داشت، اما اجازه دهید از جنبه ای دیگر به موضوع بپردازیم. اینکه سطح و کیفیت آموزش کارکنان در صدا و سیما آنقدر پایین است که ممکن است در آینده نزدیک دلتنگ کوچه های خود باشیم! شکی نیست که کار حرفهای جواد در این سالها افت کرده است و او هرگز نتوانسته به آن گزارشگر وحشتناکی که در پاییز ۷۶ حماسه ملبورن را روایت میکرد، نزدیک شود.