Sana’at و عصبانیت واکنش های طبیعی در برابر شکست ، تهدید یا بی عدالتی هستند ، اما اگر کنترل نشوند ، می توانند منجر به آسیب روانی ، جسمی و اجتماعی شوند. اسلام و روانشناسی هر دو بر مدیریت خشم تأکید می کنند.
امیر المومینین علی (ص) گفت: شجاع ترین مردم کسی هستند که می توانند عصبانیت خود را از متعال و تحمل محدود کنند. دانشمندان دین همواره بر کنترل عصبانیت و جلوگیری از عصبانیت در قرآن و عصمت از عصبانیت تأکید کرده اند. آنها عصبانیت را یکی از درهای ورود شیطان به قلب انسان توصیف کرده اند و آن را پایه ای برای بسیاری از گناهان و فروپاشی اخلاقی توصیف کرده اند. به عنوان مثال ، امام خمینی (R) در چهل حدیث عصبانیت را از شر اخلاقی خطرناک می داند ، که اگر موجود نباشد ، انسان را از مسیر بندگی خدا دور می کند.
در طول خواجه ناصر الدین الدین آل -توشی ، هنگامی که شخصی به خدمت خواجه آمد و پستی را از دیگری ارائه داد که در آن نوشتن بسیار ناپسند و توهین به خواجه بود ، و نویسنده خواجه “کالب ابن کالب” نامیده شد. خواجه به توهین های خود به زبان پاسخ پاسخ داد: “درست نیست که او من را سگ خوانده است ، زیرا سگ یکی از گاو است و … اینها در من نیستند.” قد و پشم و پشم و خنده من ، و غیره ، … و بنابراین او با این زبان نرم بدون یک کلمه بزرگ روی زبان یا ارسال او به او پاسخ داد.