وی در گفتگو با فوریت نیوز در خصوص کیفیت برنامه های کودک و تاثیر آن بر تربیت کودک گفت: من آدم بدبین نیستم و همیشه به مسائل نگاه مثبتی دارم اما آنچه بدیهی است چه نیازی به گفتن است. کافی است در سینماها و تئاترها قدم بزنید تا ببینید واقعاً سهم بچه ها کوچک ترین قسمت کارنامه فرهنگی است.
فروتن تاکید کرد: صحبت از تلویزیون اتلاف وقت است، وقتی از یک سری توصیه ها و کارشناسان به درستی استفاده نشود یا دیر به مقصد می رسیم یا اصلا نمی رسیم. وقتی ساختار مدیریت کلان کشور و سپس شعبات کوچکتر در این حوزه، فکر دانایی کل را دارند و معتقدند که کاری که انجام می دهند درست است، وضعیت همین است. در حالی که اگر مهندسی معکوس می کردند و به عقب برمی گشتند، تمام نقاط ضعف آشکار می شد.
این بازیگر معتقد است امروز تولیدات دهه 60 و 70 را به تولیدات امروز ترجیح می دهیم. من که از سال 68 فعالیت حرفه ای خود را آغاز کردم، در چهارمین دهه فعالیت هنری ام، می توانم بگویم ساختار برنامه های کودک دهه به دهه کاهش یافته است.
به گزارش فورتون، در آن زمان یک کودک ایرانی معادل یک قهرمان ایرانی داشت. اگر بخواهیم بگوییم میکی موس، دونل لاک و کیوان مهم هستند و دوستشان داشتیم، اما افسانه های ایرانی هم داشتیم چون برای این شخصیت ها فیلم ساخته می شد و بچه ها آنها را می شناختند. اما امروز همه قهرمان شده اند، قهرمانان خارجی.
وی افزود: کودک به داشتن قهرمان نیاز دارد چرا که از طریق این قهرمان می تواند بشنود، عشق بیافریند و افتخار کند و حتی گاهی این قهرمان جای خود را به وطن و خانواده اش می دهد.
او معتقد است که تلویزیون هیچ کجا نمی آید که تولیدات رایگان خود را در سطح شهر با بیلبوردهایی برای دیده شدن تبلیغ کند. این فیلم‌ها مانند سکوها پولی ندارند، اما تلویزیون به وضعیتی رسیده است که دنبال تماشاگر می‌رود. در هر جای دنیا که این اتفاق بیفتد مضحک تلقی می شود اما متاسفانه شاهد آن هستیم.
تئاتری ها نباید حوزه کار کودک را محل آزمون و تجربه کنند
این بازیگر تئاتر و تلویزیون درباره مشکلات این حوزه نیز گفت: بارها درخواست کرده ام که مدیران و به ویژه فعالان تئاتر، حوزه تئاتر کودک را محل آزمون و خطا و تجربه قرار ندهند.
وی تاکید کرد: حیف است هر فردی که بخواهد تجربه کسب کند در قسمت کودک کار کند. چرا؟ از آنجایی که کودک هر چیزی را که به او بدهیم قبول می کند، هر موسیقی را می پذیرد و همین که شوخی و رقص ارائه کند کافی است. این خیانت به کودک است.
وی افزود: بسیاری از هنرمندان با کودکان کار خود را آغاز کرده اند، اما بعدها حتی ذکر آثار فرزندانشان نیز تحقیرکننده است. در حالی که پس از مدتی فعالیت در این زمینه، در بزرگسالی سر کار رفته اند.
به گزارش فروتن، بازیگری که می خواهد کار کودک انجام دهد باید نگاه تخصصی به این حوزه داشته باشد و در دوره های آموزشی شرکت کند. همانطور که به بچه هایمان غذای مسموم نمی دهیم، در تئاتر هم نباید غذای مسموم به بچه ها بدهیم که غذای روح است.
ما باید به والدین آموزش دهیم
وی افزود: این موضوع به دلیل ساده بودن و در کمترین زمان (حتی اگر کم باشد) در کار بچه ها دغدغه جدی دارد، عده ای شروع به کار در این حوزه می کنند و با یک ماه آموزش و چند لباس در فرهنگسرا می توان به یک اجرا رفت، اما اینکه چه نوع اجرا انجام شود مهم است.
او معتقد است که فعالان تئاتر و سینما و روانشناسان کودک باید در امر فرزندپروری تلاش کنند. کودکان بی گناه هستند، اما این والدین هستند که باید به آنها آموزش داده شود که چگونه فرزندان را تربیت کنند.
به گزارش فروتن، ما برای هر کاری به دوره می رویم تا بتوانیم آن را از ابتدا انجام دهیم، اما برای بچه دار شدن هیچ آموزشی را لازم نمی دانیم. در حالی که بچه دار شدن یک کار خطیر است و باید بهترین اطلاعات را برای ارائه به کودکان به دست آورد. والدین ما سواد کمی در تربیت فرزندان دارند.
این فعال کودک افزود: در تمام دهه ها این خلأ تکرار شده و هنوز از روش های سنتی آموزش استفاده می شود. داستان یک مادربزرگ است که ماهیتابه کوچکی داشت و سوسیس آلمانی حلقه ای پخته بود و ما هنوز در حال ساختن حلقه هستیم. در حالی که باید یاد بگیریم تابه خود را بزرگ کنیم.
وی افزود: با همان فرهنگ دهه های گذشته فرزندانی را تربیت می کنیم. گرچه باید از نسل های گذشته درس بگیریم و فرهنگ اصیل خود را بیاموزیم، اما باید با سواد مدرن چاشنی شود. بچه های امروز با هم فرق دارند.