در خاورمیانه ، مسافرخانه ها یا مهمانخانه های ساخته شده در فضای بزرگ برای کاروان ها مسافرخانه نامیده می شوند. غالباً در این نوع مهمانخانه ها با یک حیاط بزرگ ، مسافران برای شب متوقف می شوند. به مسافرخانه های بزرگ ، تیم آنها می گویند نقشه Karunsra معمولاً مربع یا مستطیل شکل است و دارای ورودی بزرگ ، بلند ، معمولاً ساده و بدون چربی است و دیوارهایی دارد که گاهی اوقات بادها را در پایین قرار می دهد. یک راهرو با یک قوس قوس دار بین ورودی و حیاط داخلی فضای کافی را برای قرار دادن حیوان فراهم کرده است. در سکوی بلند شده در اطراف این حیاط ، قوس هایی وجود دارد که جزئیات آن را در مورد فضای داخلی ارائه می دهد. در پشت آنها سلول های کوچکی قرار دارد که مسافران را به خانه می دهند. در کاروان های دو طبقه ، از سلولهای پایین برای ذخیره کالاها و سلولهای فوقانی برای دادن مسافران به خانه استفاده می شد.
کلمات دیگر که با مسافرخانه همگام سازی هستند کاروان و کاروان هستند. این مسافرخانه همچنین به عنوان تیمشه ، تیمشه ، پاساژ ، رباط ، سبات و خان گفته می شد ، اگرچه برخی از آنها از نظر ویژگی های معماری ناهمگن هستند.
ناصر خسرو هنگام مسافرت از ناین به Tabas می نویسد: “ما به رباط زوبید ، که آب ذخیره سازی داشت ، رسیدیم. بدون این مسافرخانه و آب نتوانستیم از بیابان عبور کنیم.”
اما ساخت کارونسرا سابقه طولانی در ایران دارد. هر دو مورخ یونانی ساختمانهای ساخته شده توسط هخامنیدها بین سوز و سارد را به یاد می آورند. وی به صد و یازده اثر تاریخی مشابه به Caravanserai اشاره کرد که در حدود 2 کیلومتری بین هخامنید و ساردیس پایتخت ساخته شده است که کاروان ها به مدت سه ماه پرش کرده اند.
همچنین در دوران ساسانید ، جاده ها و همچنین امنیت جاده نیز داده شد ، از جمله کاروانسرای دروازه ، یک طرف سیاه در استان فارس ، دیچین و رباط آنووشیروانی در امتداد جاده ابریشم.
پررونق ترین دوره ساخت و بازسازی مسافرخانه می تواند دوره صفوید باشد. در این زمان بود که شاه عباس اول تصمیم گرفتم جاده ابریشم را بازسازی و احیا کنم و یکی از الزامات آن را احیای مسافرخانه دانست. محققان این موضوع را یکی از دلایل شهرت کاروانسرائی به مسافرخانه شاه عباسی می دانند. با این حال ، ممکن است برخی از مسافرخانه های بازسازی شده در مسافرخانه Pre -Safavid باشد.
بر اساس نسخه خطی موجود در کتابخانه موزه بریتانیا (گشت شماره 1) ، نام حدود 2 مسافر ، ساخته شده توسط پادشاه عباس بزرگ و جانشینان و اقوام وی.
در همان زمان ، در کتاب دوره صفوی ایران ، راجر سایوری اظهار داشت که “پادشاه عباس یک میهن پرست بود ، همانطور که بسیاری از گردشگران و مورخان اظهار داشتند ، بنابراین برای قرار دادن فرهنگ زیارت در بین مردم ، در سال 6 ، ویل می تواند در کاروان تصمیم بگیرد که پنج نفر در کاروان تصمیم گرفته اند. به طور رسمی مشهد “شهر مقدس ایران” قرار گرفت تا مردم به حرم هشتم امام شیعه بروند و دیگر رنج و سختی های استان های عثمانی را به وجود آوردند.
یک محقق تاریخ همچنین در مورد دلایل دیگر ساخت کارونسرا بحث کرد: به دلیل جنگهای بی شماری قبل از حکومت شاه عباس در کشور ، شاه عباس به دنبال عملی بود که می تواند صلح را با همسایگان و سایر کشورها برقرار کند و توسعه و توسعه را توسعه دهد.
محمود محمد هودایتی افزود: شاه عباس معتقد بود که تنها راه برای پیشرفت این کشور ، رونق شغلی است که هم درآمد کشور را بهبود می بخشد و هم روابط ایران را با سایر کشورها بازگرداند.
وی ادامه داد: وی ادامه داد: این تنها تجارت داخلی نمی تواند به چنین هدفی برسد: این امر باعث شده است كه علاوه بر صلح با كشورهای همسایه ، توجه شاه عباس به ساخت مسافرخانه را نیز انجام دهد تا سفرهای كوچك به ایران و اروپایی ها را در تجارت و تجارت با ایران فراهم كند.
محقق و محقق تأکید کرد: شاه عباس حتی پس از ایجاد مسافرخانه ، دعوت به کشورها را ارسال کرد و با گذشت زمان در این سطح تاریخی بود که سفر گردشگران برای کشف اوضاع ایران در تجارت و تجارت افزایش یافت.
Hedayati گفت: او ساخت 999 مسافرخانه را انتخاب کرد. ساخت این کاروان ها به دلیل هزینه اقتصادی مردم و نیکوکاران مورد استفاده قرار گرفت و شهرها نیز برای شرکت در ساخت مسافرخانه به رقابت پرداختند.
به گفته محقق ، چنین شرایطی منجر به ساخت مسافرخانه در شهرهای مختلف کشور و ارائه خدمات به مسافران با هزینه کم شد.
این محقق همچنین تأکید کرد: کینگ عباس جاسوسی در کاروان کاروانیایی ها مورد استفاده قرار گرفت تا از مسافران بخواهد شرایط شهرها و کشورهایی را که سفر می کنند و این اطلاعات را به دولت مرکزی منتقل می کنند ، بخواهد. این اطلاعات برای رفع موانع توسعه تجارت استفاده شد.
در تاریخ 5 سپتامبر ، در چهل و پنجمین نشست کمیته میراث جهانی یونسکو در ریاض ، پنج کاروانسرای تاریخی ایرانی به عنوان کاروان های میراث ایرانی ذکر شدند. این مجموعه جهانی به عنوان بیست و هفتمین اثر جهانی در ایران شناخته می شود.
این 5 مسافرخانه عبارتند از: Deirgin Qom ، Parand (قلعه سنگی) Tehran ، Rabat Sharaf Khorasan Razavi ، Jamal Abad Azarbaijan ، Abbas Abad Khorasan Razavi ، Fakhr Davoad Razavi Izadkhat Fars ، Fakakhrabah Khorasan Rhakhrabahahan Rhanasan Rushan Rhanasan Rusavi Izadkhat Fars. کاخ سمنان ، آهوان سمنان ، میامی سمنان ، عباس آباد سمنان ، میاندشت سمنان ، زین الدین یزد ، میبود یاز ، فارس فارس ، غرب آذربایجان ، سین استون ، تت گیلان ، باغ مارکزی ، باغچه ، باغچه ماركاززی ، chorasan razavi ، khorasan razavi ، khorasan razavi ، mehrasan razavi ، mehrasan razavi ، mehrasan razavi ، mehikazi markazi ، chorasan razavi ، mehikazi markazi ، chorasan razavi ، mehikazi markazi ، chorasan uranzazi ، chorasan uranzazi khorasan hikavi Bastak Hormozgan ، Borazjan Bushehr ، Kharanq Yazd ، Ajar Firah Yazd ، Afzal Khuzestan ، Afzal Khuzestan West Azerbaijan چهل پایه از Khorasan جنوبی ، Saad Al -Saltanah qazvin و North Khorasan Rabat است.