پس از درگذشت بهرام بیضایی در خارج از کشور، در چند روز گذشته گمانه زنی هایی درباره محل دفن وی مطرح شد و ماجده شمسایی بازیگر تئاتر و سینما و همسر بیضایی یادداشتی در این زمینه منتشر کرد.
متن یادداشت وی که نسخه ای از آن در اختیار ایسنا قرار گرفته است به شرح زیر است:
برای کسانی که می خواهند بیضایی با نیت خوب به ایران بازگردد.
بدن بهرام بیضی حرف و اندیشه اوست. فیلم ها و آثار مکتوب او. او دو فیلم توقیف شده و یک فیلم کمتر دیده شده دارد و حداقل چهار کتابش توقیف شده است. مطالبه ملی باید انتشار کتاب های «جناوبلادور»، «گزارش ارداویراف»، «طراب نامه» و «داش آکل به روایت مرجان» باشد. مطالبه ملی اکران مردمی «غریبا و مه»، «چریک تارا» و «مرگ یزدگرد» است. من معتقدم که این بهترین هدیه تولد در تمام زندگی او خواهد بود.
اگر بیضایی را دوست دارید، درختی همیشه سبز به نام او بکارید تا نماد سرسبزی و ایستادگی او باشد. درختی در آرامگاه فردوسی، درختی در حافظیه، درختی در آران، کاشان یا جای دیگر ایران که قلبش همیشه عاشقانه می تپید و لحظه ای آنجا را رها نکرد. بدن ساکت بیضایی را فقط کسانی می خواهند که باعث خروج او از ایران شده اند. هرجا بهرام بیضایی است، آنجا ایران است!»
بهرام بیضایی پنجم دی ماه همزمان با هشتاد و هفتمین سالگرد تولدش در آمریکا درگذشت.