در بخشی از این گزارش می خوانید: چند بازیگر ایرانی و یک نویسنده ایرانی برای ساخت فیلم سینمایی «لولیتا خوانی در تهران» با یک گروه اسرائیلی قرارداد بسته اند و دست در دست اسرائیلی ها روی فرش قرمز راه می روند. اکران چنین فیلمی با چنین ترکیبی از بازیگران و سازندگان بیش از یک اتفاق هنری و سینمایی در این برهه حساس تاریخی است.
فراهانی پیش از این در فیلم سرپناه با ریکلیس همکاری کرده بود. آن فیلم تصویری مثبت و متعهد از موساد را نشان می دهد که برای نجات جان مخبر لبنانی خود، جراحی پلاستیک ترتیب می دهد و محافظ شخصی می گذارد! از سوی دیگر، تصویری نادرست از اعضای حزب الله لبنان ایجاد می کند.
این بار گلشیفته فراهانی، زهرا (زار) امیرابراهیمی و دیگر بازیگران ایرانی «لولیتا خوانی در تهران» در همکاری بی دریغ با تهیه‌کننده و کارگردان اسرائیلی، امتیاز و فرصتی طلایی را در اختیار سیاستمداران قرار داده‌اند تا از آن برای آماده‌سازی فیلم استفاده کنند. ذهن مخاطب و تماشاگر از چارچوب های رسانه ای برای جنگ با ایران استفاده کنید. مروری بر کارنامه بازیگران نشان می دهد که حضور آنها در این فیلم و در این زمان بر اساس پیشینه قبلی و بر اساس رزومه و کارنامه کاری آنها بوده است.
گلشیفته فراهانی اولین بازیگر زن ایرانی نبود که داوطلبانه یا به زور مهاجرت کرد و در آن سوی مرزها ساکن شد، اما تقریباً هیچ یک از بازیگران زن و مرد ایرانی که قبل و بعد از او کشور را ترک کردند، به شهرت و موفقیت حرفه ای دست نیافتند. فراهانی. . شهره آغداشلو و سوسن تسلیمی از بازیگران قدیمی هستند و زهرا امیرابراهیمی و شبنم طلوعی از هم دوره‌های فراهانی، نام‌های پرتکرار و آشنا هستند که پس از مهاجرت به فعالیت حرفه‌ای خود ادامه دادند و شناخته شدند.
گلشیفته شاید به نوعی خوش شانس ترین بازیگر ایرانی بود، اما موفقیت و دیده شدن او تنها به دلیل استعداد بازیگری و سابقه سینمایی و هنری اش نیست، بلکه به دلیل چهره کاملا شرقی اش است. گلشیفته فراهانی حتی در زندگی شخصی و حرفه‌ای خود پس از مهاجرت، مسیر مطلوب و آشنای مخاطبان اروپایی و آمریکایی را دنبال کرد: در ابتدای کارش در سینمای فرانسه، جلوی دوربین برهنه شد تا کارش یک تقابل نمادین و همچنان مبتنی بر کلیشه های غربی با جایگاه زنان در خاورمیانه.
او پس از بازی در چند فیلم و معروف شدن در سینما، با حضور فعال در شبکه های اجتماعی و قرار گرفتن در میان اپوزیسیون چهره یک مبارز سیاسی را نیز خلق کرد. همه چیز همان شد که باید باشد: ممنوعیت خروج، مهاجرت، آزادی اعطا شده در فرانسه، مبارزه نمادین با برده داری زن شرقی، موفقیت در دنیای آزاد، برافراشتن پرچم مبارزه برای کشور مبدأ و مردم آن! و پکیج زن شرقی منتشر شده آماده است!
اکنون فیلمی تصویری خشن، ضد فرهنگی، ضد هنری و ضد انسانی از ایران و ایرانی را نشان می دهد. تماشاگر در «خواندن لولیتا» ایران را کشوری می بیند که حتی خواندن کتاب در آن جرم است و با مردان و سیاستمداران صحبت می کند. غیر ممکن یا کاملا بی فایده خواهد بود. طبیعی است که مخاطب غربی به این نتیجه برسد که چاره ای جز حمله نظامی و جنگ با چنین افرادی وجود ندارد!
گلشیفته فراهانی، زر امیر ابراهیمی و دیگر بازیگران ایرانی «لولیتاخوانی در تهران» دست به دست هم داده اند تا چشم و ذهن مخاطبان آمریکایی و اروپایی را برای حمله به ایران آماده کنند!