Financial Times اخیراً گزارشی را با اشاره به اسرار مراسم انتخاب پاپ نوشت. به گفته رسانه ها ، انتخاب رسمی پاپ جدید اغلب درگیری های قدرت دنیوی را در آیین های کاملاً هالیوود پنهان می کند.
در زیر خلاصه ای از این گزارش است.
نمای کلی از تاریخ فرآیند انتخاب پاپ و تغییرات آن
به گفته فایننشال تایمز ، کلیسای سیستین در واتیکان ، با نقاشی های دیواری خیره کننده رنسانس ، صحنه ای الهام بخش برای انتخاب پاپ بعدی در مقدس ترین کاتولیک است. با این حال ، این کلیسا با دکوراسیون مقدس خود ، مدتهاست که میزبان جلسات کاردینال کاردینال کاتولیک است و به عرصه ای برای مانورهای سیاسی شدید تبدیل شده است.
اولین گردهمایی محرمانه که در سال 6 در کلیسا برگزار شد ، منجر به انتخاب اسکندر ششم شد که به عنوان یکی از برجسته ترین پاپ ها شناخته می شود. او کسی است که به دلیل داشتن رابطه و داشتن فرزند از چندین زن شناخته می شود و تاج پاپی را با ظاهراً خرید رأی و قول دادن به هواداران خود برای به دست آوردن مواضع در کلیسا ، به دست می آورد.
این نشان می دهد که مراسم رسمی (انتخاب پاپ) بیشتر تاکتیکی است که توسط کلیسای کاتولیک برای ارائه “تأثیر مقدس” به سیاست “پست” دنیوی استفاده می شود.
یک ترفند جادویی
بیانیه پاپ دانشگاه آکسفورد بیانیه مایلز به خوبی نشان می دهد که مراسم انتخاب پاپ چیست. مورخ دانشگاه گفت: “پاپ ادعا می کند که یک روح الهی دارد که او را از اقتدار انسانی بالاتر می گذارد ، اما کل روند جمع آوری محرمانه چیزی بیش از” ترفند جادویی “نیست که برای متقاعد کردن و باورپذیر روند انتخاب پاپ طراحی شده است.”
مورخ بیشتر از این گردهمایی انتقاد می کند و استدلال می کند که برای اعتبارسنجی انتخاب پاپ ، کلیسا این مدل رای گیری پنهان را توسط کاردینال ها تهیه کرده است تا هیچ کس نتواند این روند را ببیند یا مداخله کند. به این ترتیب ، تشخیص لابی ها ، توطئه ها و انتقاد از روند انتخاب پاپ غیرممکن است.
شواهد تاریخی نشان می دهد که در کلیسای اولیه ، همه کاتولیک ها – روحانیت و غیر کلریک ها – حق داشتند در مورد رهبر معنوی خود اظهار نظر کنند ، اما اکنون فقط تعدادی از افراد خاص و سبک می توانند در این روند دخالت کنند و جامعه کاتولیک فقط با دیدن یک دود سفید یا سیاه اسرارآمیز می تواند از نتیجه آگاه باشد.
یک مبارزه خانوادگی شدید
اما روند انتخاب پاپ پس از مخلوط شدن کلیسا در امور دنیوی و پیچیده تر شد. پس از آنكه كلیسای كاتولیك بر بخش هایی از ایتالیا قاعده مستقیمی گرفت ، خانواده های اشرافی رومی نیز وارد داستان انتخاب پاپ شدند. آنها سخت برای عرش جنگیدند ، علیه یکدیگر ترسیم و توطئه شدند و حتی گاهی اوقات درگیر نبردهای خشونت آمیز خیابانی بودند.
در سال 4 ، پاپ نیکلاس دوم با واگذاری انتخاب پاپ به بالاترین روحانیون ، به دنبال پایان دادن به چنین درگیری ها بود. وی اشرافیت را از روند انتخاب پاپ حذف کرد و در عوض کاردینال ها را به گونه ای قرار داد که روند انتخاب پاپ توسط کلیسا کاملاً انحصار شود.
ماسیمو فاگیگی ، استاد الهیات در دانشگاه ویلانووا ، معتقد است که محدود کردن رأی دادن به کاردینال ها صرفاً با هدف از بین بردن نقش خانواده های مهم ایتالیایی از ادعای تاج و تخت پاپی انجام شده است و به هیچ وجه یک عمل مقدس نبوده است.
با این حال ، تصمیم گیری هنوز یک روند دشوار بود و معمولاً به صحنه ای برای رقابت ژئوپلیتیکی بین کشورهای اروپایی ، به ویژه حاکمان فرانسه و اسپانیا تبدیل می شد که مشتاق بودند که اطمینان حاصل کنند که پاپ انتخاب شده با منافع خود دلسوز است.
دستکاری و خرید آرا
بعضی اوقات پاپ ها با خرید رأی انتخاب می شدند. این اختلافاتی را ایجاد کرد که گاهی اوقات منجر به دخالت جناح های قدرتمند و متناقض می شد. در موارد دیگر ، آشتی توانست از طریق توافق نامه های گروه های کوچک کاردینال ، بن بست را بشکند.
از ابتدای سال ، پاپ های مختلف قوانین و رویه های مختلفی را برای انتخاب جدید پاپ تصویب کرده اند. این تغییرات منجر به روند فعلی شده است. با این حال ، انتخابات پاپ هنوز بی نظیر است و با خرید آرا و لابی انجام می شود. این روند به ویژه پس از افزایش تعداد کاردینال ها از 3 نفر در قرن 5 به 5 در یک قرن مشاهده شد.