براساس این بازار ، بیانیه اخیر یکی از اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی مبنی بر اینکه “سایپا فقط در دو هفته می تواند روی پاهای خود بایستد” افزایش یافته است زیرا این کشور در آستانه فعال سازی مکانیسم ماشه و تشدید فشار خارجی است. بیانیه ای که نه تنها فاقد پشتوانه اقتصادی است ، بلکه می تواند باعث التهاب روانی در جامعه شود و خوشبختی دشمنان جمهوری اسلامی را ایجاد کند.
اظهارات اخیر ابراهیم سوزانچی ، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی ، که در رسانه های اجتماعی منتشر شد و در رسانه ها منتشر شد ، بار دیگر نام سایپا و سرنوشت آن را در صدر بحث عمومی قرار داده است. گزاره ای که می گوید: “سایپا حداکثر دو هفته روی پاهای خود می ایستد” و در مورد کسانی که در برابر انتقال مقاومت می کنند ، هشدار می دهد ، زیرا همزمان با تحولات بسیار حساس در عرصه بین المللی اتفاق می افتد. تحولات مربوط به بازگشت احتمالی یا واقعی تحریم ها که هرگونه عدم اطمینان داخلی را تشدید می کند.
در سطح اول ، سؤال ساده اما تعیین کننده این است که چگونه چنین پیش بینی یک شرکت با حداقل ده ها هزار نیروی کار و تأمین کننده تقسیم بندی و تأمین کنندگان و در مورد چه تحلیلی مطرح شده است؟ چنین اظهاراتی ، اگر مبتنی بر گزارش های مالی ، تأمین نقدینگی یا سناریوها نباشد ، بیش از یک هشدار واقع بینانه است ، بهانه ای برای التهاب. وقتی صحبت از “دو هفته” می شود ، مخاطب خطر فوری و قریب الوقوع است. مفهومی که به سرعت در بین کاربران شبکه های اجتماعی و بازار خودرو تولید می شود و روان جمعی را ایجاد می کند.
در سطح دوم ، این اظهارات در لحظه ای که کشورهای اروپایی و احزاب بین المللی در مورد بازگشت تحریم ها یا روند Snapbec موضع های واضحی دارند ، از اهمیت زیادی برخوردار هستند. رسانه های بین المللی و داخلی در روزهای اخیر از فعال شدن مکانیسم ماشه و پیامدهای احتمالی آن خبر داده اند. رویدادی که می تواند بار شدید اقتصادی و روانی را بر روی بنگاه های بزرگ وارد کند و حساسیت جامعه را افزایش دهد. در چنین شرایطی ، تولید پیام هایی که منعکس کننده احتمال عدم موفقیت یا بسته شدن شرکت بزرگ بدون درجه است ، به سرعت تجزیه و تحلیل منفی و بدبینانه را تغذیه می کند.
در سطح سوم ، نقش شبکه های اجتماعی و انگیزه های بازیگران باید در مورد آن صحبت شود. در فضای مجازی ، تولید محتوا و توجه به توجه خودشان ارزشمند است ، و گاهی اوقات افراد و مقاماتی که در مناطق غیر مرتبط با آنها کار می کنند ، با اظهارات بحث برانگیز و اطمینان خاطر. نام های بزرگ صنعتی مانند سایپا و ایران Khodro به دلیل ظرفیت خبری و واکنش سریع بازار و افکار عمومی به راحتی جذب می شوند. ابزاری که می تواند عواقب فراتر از رسانه ها ایجاد کند.
از منظر مخاطبان عمومی و مصرف کننده ، شنیدن اخبار مربوط به “بسته شدن قریب الوقوع” یک شرکت بزرگ ، واکنش هایی مانند خریدهای محتاطانه ، افزایش تقاضا یا سوء ظن امنیت شغلی ایجاد می کند. واکنش هایی که می تواند یک حلقه معیوب ایجاد کند و وضعیت واقعی را بدتر کند. این چرخه ، هنگامی که امکان تشدید یا بازگشت تحریم ها به وجود می آید ، به سرعت به یک نگرانی ملی تبدیل می شود. همین نگرانی که دشمنان جمهوری اسلامی از تبلیغات و استثمار سیاسی لذت خواهند برد.
با زاویه دیگر ، بحث در مورد “اختصاص” و متهم کردن مقاومت “خیانت” نیز مسئله را از قلمرو اقتصادی و اخلاقی و سیاسی سوق می دهد. اتهامی که فضای گفتگو را قطبی و درگیری می کند. در حالی که سؤالات فنی ، مالی و مدیریتی در مورد نحوه انتقال آن و تأثیرات آن بر تولید و نیروی کار بر اساس داده های شفاف و مستند مورد بررسی قرار می گیرد ، ورود به زبان عاطفی و تهدیدآمیز هم افق تعامل و هم آتش نگرانی در افکار عمومی را نشان می دهد.
به طور کلی ، اگرچه این نگرانی در مورد سرنوشت یک شرکت بزرگ مشروع است ، زمان ، نحوه برنامه ریزی و حمایت از اسناد در موفقیت یا عدم موفقیت این نوع اظهارات تعیین کننده است. به خصوص هنگامی که افق سیاست و تحریم های خارجی باعث شده است که محیط اقتصادی کشور از قبل حساس شود.