تنوع زبانها تصویری از دنیای تعامل در سالن های جلسات رسانه ای ماچی را نشان می دهد. فضای این گردهمایی ، با میزبانی حرفه ای و احترام متقابل ، پر از دیپلماسی و اشتیاق به توسعه اوراق بین المللی بود. حضور رسانه ها از کشورهای مختلف ، از جمله خلیج فارس ، روسیه ، هند ، پاکستان و اعضای سازمان همکاری شانگهای ، بر اهمیت رسانه ها ، فرهنگ و هنر در زمینه روابط اقتصادی و سیاسی تأکید کرد. همانطور که آقای سهیل خان ، معاون اقتصادی معاون ، گفت:
*”رسانه ها و مبادلات فرهنگی زیرساخت های قوی تری برای همکاری های پایدار اقتصادی و سیاسی ایجاد می کنند.”
تعامل با طیف گسترده ای از رسانه های بین المللی فرصتی ارزشمند برای ایجاد شبکه ای از ارتباطات اولیه فراهم کرد. مکالمات حاشیه ای و تبادل موضوعات نشان از علاقه قابل مشاهده بسیاری از رسانه ها برای تعامل با بخش خصوصی ایران داشت. ظرفیتی که تاکنون به درستی مورد استفاده قرار نگرفته است.
از منظر یک فعال رسانه ای ، آنچه در ارومچی برجسته بود ، تأیید جمعی است که بدون تعامل فرهنگی عمیق ، پایه های یک اقتصاد پایدار شکل نمی گیرد. مشترکات فرهنگی ، مانند یک کاتالیزور قدرتمند ، نقش مهمی در برندسازی روابط و ایجاد وفاداری در مبادلات اقتصادی ایفا می کند.
راه ارائه عبدالعزیز درویش ، مجری تلویزیون کویتی ، که به ایران علاقه مند بود ، نیز قابل توجه بود. این ابراز علاقه رسانه ها در کشورهای مختلف نشان دهنده ظرفیت های بالقوه ای است که نیاز به توجه هوشمندانه و بهره برداری دارند. تأکید میزبان چینی بر استفاده از لباس رسمی نیز بازتابی از این رویداد بود.
انتخاب شهر Urmchi برای این جلسه نیز دارای پیام ضمنی بود. Urmchi ، مرکز منطقه خودمختار Sinkiang Uighur ، نه تنها یک نقطه استراتژیک در اتصال چین به آسیای میانه ، بلکه نمادی از تنوع فرهنگی و همزیستی قومیت است. این نشست در این شهر بیانگر رویکرد چین به تعامل بین المللی است و بر احترام به تنوع فرهنگی و روابط تاریخی تأکید می کند.
رهبر انقلاب بارها و بارها بر اهمیت برقراری ارتباط با چین و استفاده از ظرفیت های آن تأکید کرده است:
– *نگاه به شرق ظاهری استراتژیک و طولانی مدت است. *
– همکاری با چین می تواند به تقویت اقتصاد ملی و ضد تحریم ها کمک کند. *
– توسعه روابط با چین پایه و اساس گسترش همکاری های منطقه ای و بین المللی است. *
– چین یک قدرت رو به رشد اقتصادی و سیاسی است که می تواند شریک استراتژیک ایران باشد.
جلسه سازمان همکاری شانگهای برای ایران نه تنها یک مجمع اقتصادی بلکه یک زمینه استراتژیک برای توسعه منافع ملی است. عضویت دائمی ایران در این سازمان دسترسی به بازارهای اصلی ، همکاری در زیرساخت ها و پروژه های انرژی ، تقویت همکاری های امنیتی و مبارزه با تروریسم و توسعه مبادلات فرهنگی را فراهم می کند. با این حال ، به نظر می رسد که ظرفیت سازمان هنوز به درستی شناخته نشده است.
توافق نامه شش ساله ایران -چینا نیز قابل ارزیابی است. یک فرصت منحصر به فرد برای جهش اقتصادی و تقویت موقعیت منطقه ای ایران که از آن ترسیده می شود به دلیل دانش کافی و تأخیر در بهره برداری به طرز مطلوبی مورد استفاده قرار نمی گیرد.
چالش اصلی عدم درک ما از چین امروز است. چینی هایی که با سرعت حیرت انگیز در حال تحول هستند و حتی 5 سال پیش با چین قابل مقایسه نیست. ما هنوز این کشور را با نوعی سوء تفاهم می شناسیم ، درست همانطور که تصویر بزرگتر از واقعیت در غرب داریم.
سازمان همکاری شانگهای نیز از این قاعده مستثنی نیست. ظرفیت های این جلسه فراتر از تصورات مشترک است. برخی از این ظرفیت ها عبارتند از:
– ایجاد یک بلوک اقتصادی قدرتمند با کشورهایی با رشد اقتصادی بالا و جمعیت قابل توجه ،
– تقویت چند جانبه گرایی در برابر یک جانبه گرایی برخی از قدرت های جهانی ،
– همکاری در مناطق نوظهور مانند فن آوری های پیشرفته و هوش مصنوعی ،
– توسعه راهروهای حمل و نقل و انرژی ، که می تواند به نفع اقتصاد ایران باشد.
عضویت ایران در شانگهای و توافق 5 ساله ظرفیت های عظیمی را برای ایران ایجاد می کند. اما بهره برداری از این ظرفیت ها به یک استراتژی هوشمندانه و درک دقیق طرف مقابل نیاز دارد. تجزیه و تحلیل این امر مستلزم علاقه و چالش های مشترک در پیش است.
در این میان ، نقش رسانه ها در توضیح این روابط بسیار مهم است. متأسفانه ، اطلاعات رسانه ها در مورد چین و این همکاری ها اغلب ناقص یا گاه مغرضانه است. انتظار می رود رسانه ها با یک رویکرد حرفه ای با دقت بیشتری به ملت کمک کنند.