آخرین مطالب

همکاران

ادعای لیگ فوتبال ایران ۱۰۰، خروجی صفر

لیگ برتر فوتبال ایران در حالی وارد هفته دوازدهم شده است که گل نخوردن از یک سو و ضعف مهاجمان در بازکردن دروازه حریف از سوی دیگر آزاردهنده شده است. بدون احتساب بازی هایی که در هفته دوازدهم انجام شده یا قرار است انجام شود، در 11 هفته اخیر شرایط نامساعدی دارد. تیم های مدعی قهرمانی در لیگ برتر تاکنون نتوانسته اند خط حمله خطرناکی را معرفی کنند. با این حال، حتی اگر یکی دو نفر در مقایسه با دیگران وضعیت بهتری داشته باشند، این هافبک ها و مدافعان هستند که تفاوت را رقم زده اند نه مهاجمان. برای توضیح بهتر شرایط بهتر است به طور ملموس این ماجرا را بررسی کنیم تا مشخص شود جایگاه لیگ ایران در این زمینه چقدر پایین است. در حال حاضر تیم تراکتورسازی تا پایان 11 هفته صدرنشین لیگ برتر ایران است. از قضا این تیم بهترین خط حمله ایران را در اختیار دارد و توانسته 18 بار دروازه حریفان را باز کند. بهترین گلزن لیگ ایران هم از این تیم است. تومیسلاو اشترکالی با پنج گل به تنهایی در صدر ایستاده و چهار بازیکن زیر او قرار دارند.

شاید تراکتورسازی از این نظر بهتر باشد اما 11 بازی و یک بازیکن با 5 گل برای زنگ خطر کافی است. پرسپولیس و سپاهان به عنوان دیگر تیم های مدعی قهرمانی شرایط عجیبی دارند. مهاجمان پرسپولیس که در این فصل ناامیدکننده ظاهر شده اند، جایی در بین گلزنان ندارند. از این تیم وحید امیری که در پست های مختلف به عنوان کلیدی فرانسه بازی کرده است به تازگی چهار گل به ثمر رسانده است. سپاهان در بین بهترین ها بازیکنی ندارد. شرایط استقلال هم جالب است. بهترین گلزن این تیم رامین رضاییان با چهار گل است. او مدافع تیم استقلال است و بدیهی است که جای خالی مهاجمان این تیم احساس می شود.

این سابقه به اندازه کافی برای تیم های مدعی قهرمانی که پول های زیادی برای خرید مهاجم پرداخت کرده اند بحث برانگیز است. در این لیگ تنها تراکتور تا اینجای کار رکورد بهتری دارد چرا که به جز اشترکلی، امیرحسن حسین زاده دیگر عنصر هجومی این تیم نیز با چهار گل در رده بالای جدول گلزنان قرار دارد. با این وجود زنگ خطر اصلی میانگین گل های خط حمله برتر ایران نسبت به کشورهای همسایه است. واضح است که وقتی صحبت از لیگ ایران می شود، نباید سطح توقعات را بالا برد و با لیگ های درجه یک اروپایی مقایسه کرد. اما مقایسه با لیگ های دوم و سوم اروپایی و البته لیگ های کشورهای همسایه ایران نیز نشان می دهد که وضعیت گلزنی در لیگ برتر ایران اصلا مساعد نیست. همانطور که گفته شد بهترین خط حمله این روزهای فوتبال ایران متعلق به باشگاه تراکتورسازی است که پس از 11 بازی 18 بار گلزنی کرده است. این میانگین 1.6 گل زده در هر بازی را نشان می دهد که برای تیم برتر لیگ نمی تواند عدد قابل قبولی باشد. این فقط وضعیت تراکتور است و طبیعتا وضعیت تیم های گران قیمتی مثل سپاهان، پرسپولیس و استقلال بدتر است.

برای شروع مقایسه بد نیست سری به لیگ امارات بزنیم که یکی دو سالی است مقصد تعدادی از بازیکنان ایرانی بوده است. در این لیگ، العین با 25 گل بهترین خط حمله را دارد. با توجه به اینکه العین تنها در هشت مسابقه این تعداد گل را به ثمر رسانده است، رقم جذاب 3.1 گل در هر بازی برای این تیم ثبت می شود که از استاندارد بالایی برخوردار است. البته شرایط رهبر امارات بهتر از ایران است. شارجه از 9 بازی 22 گل زده است که میانگین 2.4 را نشان می دهد. تا اینجای کار مشخص است که لیگ ایران در مقایسه با امارات یک گل عقب است.

در لیگ قطر شرایط خیلی بهتر است. الدیل پیشتاز از 11 بازی 33 گل به ثمر رسانده است که میانگین 3 گل در هر بازی را نشان می دهد. اختلاف 1.5 گل دیگر با لیگ ایران شرایط را به خوبی نشان می دهد.

اگرچه لیگ کنونی عربستان را نباید با لیگ برتر ایران مقایسه کرد، اما از نظر شباهت های فراوان سال های نه چندان دور، بد نیست وضعیت گلزنی در این لیگ را بررسی کنیم. در عربستان سعودی، الاهلی در حال حاضر با 34 گل در رده دوم قرار دارد و بهترین خط حمله را در اختیار دارد. با گذشت 13 هفته از این لیگ، الاهلی به طور میانگین در هر بازی 3 گل به ثمر رسانده است. وضعیت خط حمله تیم پیشرو این لیگ یعنی اتحاد تفاوت چندانی ندارد. الاتحاد 32 گل به ثمر رساند که باز هم تعداد نزدیک به 3 گل زده در هر مسابقه را نشان می دهد. فاصله زیاد خط حمله برتر عربستان با لیگ ایران و نزدیک بودن شرایط این لیگ به لیگ قطر نشان می دهد که سعودی ها استانداردهای مناسبی را در این زمینه حفظ کرده اند.

جدا از کشورهای عربی، لیگ ترکیه به عنوان یکی از لیگ های کشورهای همسایه معیاری برای مقایسه است.

جدا از کشورهای عربی، لیگ ترکیه به عنوان یکی از لیگ های کشورهای همسایه معیاری برای مقایسه است. در این لیگ تیم پیشرو گالاتاسرای با 38 گل بهترین خط حمله را در اختیار دارد. گالاتاسرای پس از 14 بازی این تعداد گل را به ثبت رسانده است که میانگین 2.7 گل در هر بازی را نشان می دهد. این مورد باز هم با وضعیت خط حمله برتر لیگ ایران تفاوت دارد.

برای مقایسه شرایط لیگ برتر ایران با لیگ های دسته دوم و سوم اروپایی بد نیست شرایط لیگ هایی مانند بلژیک و روسیه را ارزیابی کنیم. در بلژیک که همچنان مقصدی جذاب برای تعدادی از لژیونرهای ایرانی به نظر می رسد، تیم خونک با 36 گل پس از 17 بازی در صدر قرار دارد. میانگین 2.1 گل زده در هر بازی برای این تیم که به طور مشترک بهترین خط حمله لیگ را هدایت می کند، عدد چندان بالایی نیست، اما این عدد همچنان بهتر از وضعیت بهترین خط حمله لیگ ایران است. در روسیه این روزها زنیت رده دومی به همراه دینامو رتبه پنجمی با 37 گل زده بهترین خط حمله را در اختیار دارند. از آنجایی که 18 بازی در این لیگ برگزار شده است، تعداد نزدیک به دو گل زده در هر بازی برای آنها ثبت شده است. کراسنودار پیشرو پس از همین تعداد بازی 34 گل به ثمر رسانده است که باز هم میانگین تقریبی دو گل را نشان می دهد.

حالا که وضعیت خط حمله برتر این لیگ ها مشخص شده بد نیست وضعیت بهترین گلزن لیگ های مربوطه را بررسی کنیم تا جایگاه آقای گلی در لیگ ایران نسبت به لیگ برتر مشخص شود. لیگ های مربوطه همانطور که گفته شد در لیگ برتر ایران، اشترکلی با پنج گل آقای گل است. او به طور میانگین 0.4 گل در هر بازی می زند. در لیگ امارات بهترین گلزن فعلی آنها 11 گل است و با توجه به 8 بازی العین، کوجو لابا میانگین 1.3 گل در هر بازی را ثبت کرده است. در قطر، بغداد بونجاح زننده معروف 11 گلی است که میانگین یک گل در هر بازی به ثمر رسانده است. میتروویچ در لیگ عربستان 12 گل زده و میانگین یک گل در هر بازی دارد. در لیگ ترکیه چیرو ایموبیله با 9 گل بهترین گلزن کنونی است و با توجه به 14 بازی بشیکتاش میانگین 0.6 گل برای او به ثبت رسیده است. در بلژیک، آدریانو برناچینی 10 گل زده و به طور میانگین نزدیک به 0.6 گل در هر بازی به ثمر رسانده است. در نهایت در لیگ روسیه مانفرد اوگالدی با 15 گل عنوان آقای گل را به خود اختصاص داده است و با گذشت 18 هفته از این لیگ به طور میانگین 0.8 گل در هر بازی به ثمر رسانده است.

حالا بررسی هر دو شرط به خوبی نشان می دهد که لیگ برتر ایران هم در مقایسه با خط حمله برتر و هم در قیاس با عنوان آقای گلی از لیگ های کشورهای همسایه و لیگ های دسته دوم اروپایی پایین تر است. شاید در مواردی این اعداد تا حدودی به هم نزدیک باشند اما باز هم تاثیر چند دهم این تفاوت مشهود است. وضعیت نگران کننده لیگ برتر ایران زمانی خود را نشان می دهد که معمولا بیشترین پرداخت ها برای مهاجمان است. عجیب است که اکثر مهاجمان خوب خارجی که با سر و صدای زیاد به این لیگ می آیند، موفق به گلزنی نمی شوند تا همه چیز به یک معمای بزرگ تبدیل شود. به راستی چه بلایی سر مهاجمانی که در لیگ برتر ایران حضور دارند، آمده است؟

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *