این کشف باستان شناسی در حین عملیات کاوش در نزدیکی بیمارستان ماتر دی به منظور آماده سازی محل برای نصب لوله جدید آب آشامیدنی انجام شد.
سازمان میراث فرهنگی مالت (SCH) از زمان شروع پروژه بر این سایت نظارت داشته است و وظیفه حفاظت و مطالعه هر گونه اکتشاف بالقوه در طول کار توسعه را دارد.
در طی این کاوش، اتاقکی حکاکی شده از سنگ طبیعی جامد کشف شد. پس از بررسی بیشتر توسط ناظران باستان شناسی SCH در محل، مشخص شد که اتاق بخشی از یک مجموعه تدفین بزرگتر است.
این کشف شامل سه اتاق تدفین است که هر کدام از طریق یک شفت مرکزی قابل دسترسی است که نمونه‌ای از مقبره‌های رومی است. اعتقاد بر این است که این مجموعه مقبره برای بسیاری از تدفین در دوره روم استفاده می شده است. شایان ذکر است ورودی هر اتاق با تخته های اصلی مهر و موم شده و محتویات داخل آن شامل بقایای انسان و تدفین می باشد.
اتاق های دفن به طور دقیق طی دو هفته توسط یک تیم اختصاصی از باستان شناسان و استخوان شناسان SCH حفاری شدند. بقایای انسان در ابتدا دفن شد و برخی در کوزه سوزانده شدند. این واقعیت که بسیاری از استخوان‌ها به‌صورت منظم چیده شده بودند، این احتمال را افزایش داد که بقایای قبلی احتمالاً جابه‌جا شده‌اند تا جایی برای دفن‌های بعدی باز شود.
در هر اتاقک چندین گور وجود داشت، حداقل شش مورد در اتاقک 2 و 3 و حداقل دو مورد در اتاق 1. مجموعه کوچکی از سنگ قبرها و کوزه ها نیز کشف شد که اطلاعات مهم جدیدی در مورد آداب تدفین آن زمان ارائه می دهد.
تیمی از کارشناسان برای حفاری، مستندسازی و تفسیر بقایای این محل کار کرده اند. برخی از بقایا برای بررسی بیشتر به آزمایشگاه منتقل شده است. پژوهشگران بقایای آن را برای شواهدی از سن، جنس و سلامت بررسی خواهند کرد و تجزیه و تحلیل DNA را انجام خواهند داد.
این یافته‌ها که شامل بقایای اسکلت، کوزه‌های خاکستر و سایر آثار تدفین شده است، حاوی اطلاعات ارزشمندی درباره جامعه باستانی است که زمانی در این منطقه ساکن بوده‌اند.
تلاش‌ها برای اطمینان از حفظ کامل مقبره، با برنامه‌هایی برای دسترسی کنترل‌شده دائمی در حال انجام است تا امکان ادامه مطالعه و حفظ این سایت مهم باستان‌شناسی را فراهم کند.