ایران از نظر تاریخی در شرایط بسیار حساسی قرار دارد. انتخابات 1403 توانست نور وفاق را در کشور تقویت کند. در این میان برخی تندروها همچنان بر طبل جدایی و تضعیف روحیه مردم و جوانان شرکت کننده در انتخابات می کوبند و روند تضعیف دولت چهاردهم را قویتر از گذشته دنبال می کنند. آیا پروژه پزشکی و دولت چهاردهم می تواند از سد داخلی و بین المللی عبور کند؟ این در حالی است که اسرائیل با هماهنگی آنها در جبهه خارجی با حمایت آمریکا هر روز خطوط قرمز بیشتری را در رفتار خشونت آمیز باراش زیر پا می گذارد که آخرین آن ترور دسته جمعی از طریق پیجر و بی سیم بود. پیش از این دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی از فقر فلسفی و بی روحی در جامعه ایران صحبت کرد و راه حل بحران های مختلف ایران را حکمت فلسفی مبتنی بر روحیه و روحیه و روحیه دانست.
وی در سخنرانی خود در کلاس دانشگاه و دانشجویانش که ویدئوی آن در یوتیوب منتشر شد، تاکید می کند که نخبگان دانشگاهی، اندیشمندان و فرهیختگان باید دست به دست هم بدهند و جامعه ایران را تضعیف کنند. زیرا بدون روح هیچ توسعه ای صورت نمی گیرد. اکنون در رابطه با جوانان و مردم اگر انتخابات 1403 بر اساس بقای ایران و توسعه کشور انجام می شد، سخنان ایشان می تواند و باید سرلوحه کار نظام سیاسی و دولت چهاردهم باشد. : “آنچه برای ما مهم است فقط روحیه است هر عاملی از تحصیل گرفته تا هنر و … که به بالا بردن روحیه کمک می کند باید مورد تمجید و احترام قرار گیرد. اما هر چه به این روحیه آسیب می زند، هر چه هست باید ضربه خورد. در سر و کنار بگذارید.
شعارهای روشنفکران و انقلابیون در اوایل انقلاب
این استاد دانشگاه در ادامه گفت: خانه من در اوایل انقلاب پاتوق همه رهبرانقلاب اعم از چریک ها و مجاهدان و مبارزان بود. اما من خودم هیچ کدام از اینها نبودم. رؤسای اینها هر روز به منزل من می آمدند و مدام بحث می کردند که اوضاع خراب است و تحلیل های خود را در این زمینه ارائه می کردند. در سال 1360 برای سفری به دانشگاه آکسفورد انگلستان رفتم. یک استاد علوم اجتماعی با من صحبت می کرد. من هم حدود یک ساعت صحبت های این بچه ها را به او منتقل کردم. به سبک انگلیسی تمام مدت به تمام حرف های من با دقت گوش می داد. وی در پایان پرسید: آیا در ایران کمبود نان وجود دارد؟ گفتم اتفاقاً دستور داده اند که کیسه های آرد را جلوی مردم بگذارند و بیرون نانوایی، حتی اگر باران آمد، نایلون بگذارند تا این کیسه های آرد خمیر نشوند. آنها مسائل را با دقت می بینند، اما ما نمی بینیم. ما می خواهیم با شعار مشکلات را حل کنیم.
آنچه برای ما مهم است فقط روحیه است. هر عاملی از تحصیل گرفته تا هنر و … که به ارتقای روحیه کمک می کند باید برای ما مورد تحسین و احترام قرار گیرد.
جست و جوی ریشه شعارپردازی روشنفکران; فقدان فلسفه
کدکنی در ادامه با اشاره به اینکه چرا اینطور است؟ وی به تحلیل ریشه برخوردهای بلاغی روشنفکران پرداخت و گفت: ایران در حوزه نیروی پزشکی جایگاه بسیار خوبی در بین پزشکان دنیا دارد، اما در علوم انسانی به متفکر نیاز داریم، در فلسفه به فردی نیاز داریم که به آن فکر نکند. ماهیت هستی و امثال آن، اما در مورد تفکر فلسفی هایدگر، ویتگنشتاین، هگل و راسل، به فلسفه زنده کسی نیاز داریم که تفکر فلسفی و اجتماعی آن روزگار را درک کند ما در این زمینه ها بسیار فقیر هستیم.»
وی سپس بر اساس سوالی به “یکی از مهمترین دستاوردهای زندگی خود” اشاره کرد و خطاب به شاگردانش گفت: لطفا با دقت گوش کنید، این کلمه ای که به شما می گویم حاصل 70 سال کتاب خواندن، ورق زدن کتاب است. و داشتن یک نوع مسئولیت معنوی که از بچگی در من وجود داشت، بگذارید یک مثال به ظاهر احمقانه برای شما بیاورم، اما این را هرگز فراموش نکنید، ثروتمندترین فرد جهان، بیل گیتس یا صاحب آمازون است اگر آقای بیل گیتس پسری داشت که وارث بلامنازع آقای بیل گیتس بود و این پسر هم دکترای فیزیک، دکترای فلسفه، چندین دکترای MIT و هاروارد و دکترای جراحی مغز داشت. از پرینستون و دیگر دانشگاه‌های معتبر دنیا، بنابراین نمی‌توانیم انسان بابرکت‌تری را در نظر بگیریم.»
وی افزود: یک کودک فقیر از روستاهای نیشابور و… را در نظر بگیرید که به طور مادرزادی یک دست و یک پا را از دست داده بود، خانواده در فقر و بدبختی کامل به سر می برد، ضریب هوشی این کودک نیز طبیعی است، هرگز این بچه را روی ترازوی بیل گیتس قرار ندهید، این بچه نیشابوری بدون یک پا و یک دست، با یک دستش کار می کند زندگی را دوست دارد، با اپیلاسیون پول جمع می کند، اما پسر بیل گیتس افسردگی عمیقی دارد که جز با قرص های خواب حل نمی شود، آن بچه ای که با یک دست اپیلاسیون می کند، هزار بار خوشحال تر از بچه بیل گیتس است که افسردگی مزمن وحشتناک دارد. فرزند بیل گیتس کوچکترین نفعی از آن همه ثروت و دکترا ندارد هزار بار شادتر از بچه بیل گیتس.”
روح مهمترین عنصر در زندگی جوامع بشری است; متفکران به میدان می آیند
شفیعی کدکنی می گوید: آنچه برای انسان مهم است روح و روح و روح است. و به شاگردانش اضافه می کند: این موضوع را هرگز فراموش نکنید. همانطور که در مورد کودکی که دست و پا ندارد صحبت کردم و گفتم که با شغل مومی زندگی بهتری خواهد داشت که خانواده اش را تامین می کند و امیدوار است که زندگی بهتری نسبت به فرزند بیل گیتس با آن همه ثروت داشته باشد. و با این همه مدرک آکسفورد و… که افسردگی عمیق دارد و باید با مسکن زندگی کند، خیلی خوشحالتر است. بنابراین آنچه برای فرد مهم است روح است و آنچه برای جوامع بشری مهم است روح اجتماعی است».
وی افزود: باید متفکر داشته باشیم و جامعه ما اجازه ظهور اندیشمندان را می دهد تا بتوانند این دوز روحیه نشاط را در جامعه بالا ببرند. اگر بتوانیم یک روحیه اجتماعی با نشاط ایجاد کنیم که از کتاب های مدرسه، لالایی مادر تا قصه هایی که مادر برای کودک تعریف می کند، تا زمانی که کودک دوره های پیش دبستانی را سپری کند و بعد به دانشگاه بیاید، باید تمام ادبیات و هنرمان را بسازیم. و نشریات ما باید در جهت ارتقای روحیه اجتماعی و فردی این افراد باشد. در اینجا فرد و جامعه از هم جدا نیستند.
شفیعی کدکنی با اشاره به اینکه نمی‌توان گفت جامعه‌ای که همه مردم آن دچار افسردگی و بیماری‌های روانی هستند، از نشاط بسیار بالایی برخوردار است، ادامه داد: این امکان پذیر نیست، اینها دو روی یک سکه هستند. روح و روان، هنری است که این روحیه را بالا می برد، اعم از موسیقی، نقاشی، ادبیات، رمان های خوب و داستان های خوب.
وی افزود: اگر کسی شعری می‌نوشت یا داستانی می‌نوشت یا موسیقی را ویرایش می‌کرد یا فیلمی می‌ساخت یا کتاب درسی می‌نوشت و این برای ارتقای این روحیه بود، باید به او احترام بگذاریم، ما وظیفه داریم این مصادیق را ثابت کنیم و نادیده بگیریم. هر چه در سر این روح می زند و آن را به زیر می اندازد، دیگر هیچ حاکمی وجود ندارد و آن حاکم روح است، همه ملت هایی که پیشرفت کرده اند، روحشان باعث پیشرفت آنها شده است ژاپن طلا، نفت، گاز و فولاد را تحت کنترل خود نداشت، اما اکنون یکی از ثروتمندترین و پیشرفته ترین کشورهای جهان است «وقتی تابلوی رافائل به حراج گذاشته می شود، بانک های ژاپنی خریداران این حراج هستند».
این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه «از مهدکودک تا آموزش عالی باید اخلاق را آموزش داد»، گفت: آنچه برای ما مهم است فقط روحیه است. هر عاملی از تحصیل گرفته تا هنر و … که به بالا بردن روحیه کمک می کند باید برای ما تحسین و احترام بگذارد. اما هر چه این روحیه را آزار می دهد، هر چه هست، باید در سرش گذاشت و کنار گذاشت. فراموش نکن، روح، روح و روح. بچه عصایی که بدون یک پا و یک دست خیلی امیدوارانه کار می کند، هزار بار خوشحال تر از بچه بیل گیتس و آمازون است که با قرص زندگی می کند. جوامع بشری هم همینطور. آنچه برای جامعه ما مهم است روح، روحیه و روحیه است.»