سیاوش آریا گفت: پس از بارندگی های بهاری، رطوبت شدید آرامگاه اردشیرسوم هخامنشی در مجموعه جهانی پارسه را کشته و با چالش جدیدی مواجه شده است. همچنین رطوبت در بدنه سنگ‌تراشی‌ها نفوذ کرده و چهره‌شان را زخمی کرده است.
وی ادامه داد: از نظر باستان شناسان و کارشناسان میراث فرهنگی یکی از عوامل موثر در تخریب آثار سنگی در میراث جهانی پارس بی شک وجود پتروشیمی است. عامل مهم دیگر سوزاندن “کاه درشت” توسط کشاورزان پس از برداشت گندم است که باعث اسیدی شدن هوا و بازخورد منفی برای سنگ ها می شود.
وی یادآور شد: آثار صخره ای پارسه و نقش رستم از مدت ها قبل بر اثر بارندگی آسیب دیده است. از این رو معماران هخامنشی با ساختن قنات در دیواره های آرامگاه ها به ویژه در دیواره کوه «دژ نبشت» در نقش رستم سعی در جلوگیری از نفوذ رطوبت داشتند. اگرچه این اقدام زیبای معماران هخامنشی انگیزه ای برای کاهش سرعت تخریب داشته است، اما به دلایل مختلف هرگز کافی نبوده است. متأسفانه یکی از دشواری‌های کار سنگ این است که بر اثر عوامل زمین‌شناسی مسیر انتقال آب (هیدرولوژیکی) پیوسته تغییر می‌کند و این تغییرات انگیزه‌ای برای نشت آب از فضاهای غیرقابل پیش‌بینی می‌شود.
مجموعه تخت جمشید دومین اثر تاریخی ایران پس از چغازنبیل در سال 1358 به کوشش شهریار عدل، باستان شناس و ایران شناس مشهور، در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.