علاوه بر این، همچنان در نحوه اجرای آن در مسابقات، میزان دقت و صحت تصمیمات این سامانه تردید وجود دارد. در این شرایط فدراسیون فوتبال در خبری مدعی شد که هر هشت بازی هفته یازدهم لیگ برتر با استفاده از این فناوری برگزار می شود. انتشار این خبر بیش از اینکه باعث خوشحالی تیم ها و هوادارانشان شود و از نگرانی آنها بکاهد، باعث خوشحالی مدیران فدراسیون شده است.
دانیال مرادی رئیس دپارتمان داوری فدراسیون مدعی شد: این یک اتفاق و جشن بزرگ برای فوتبال کشور است که با وجود همه تحریم ها می توانیم از این فناوری در سراسر کشور استفاده کنیم. امیدوارم هر روز بر تعدادشان افزوده شود.»
محسن حکیم، دبیر کارگروه سامانه داوری ویدیویی نیز گفت: چنین اتفاقی دلیلی بر تبریک به همه فوتبالدوستان است که چتر فناوری VAR بر تمامی بازی های باشگاهی هستند. امیدواریم باشگاه ها برای نصب و راه اندازی دستگاه ها همکاری لازم را داشته باشند.»
خواندن و شنیدن چنین جملاتی در این روزگار نه تنها مایه جشن و شادی است، بلکه باعث تاسف است که پس از چندین سال تاخیر بالاخره لیگ برتر کشورمان رنگ سیستم داوری تصویری را به خود خواهد دید. آقایان به صورت هماهنگ این موضوع را بزرگ کرده اند که انگار از پیشرفت تجهیزات و امکانات سخت افزاری کشورهای دیگر خبر ندارند! مدیران فدراسیون حداقل باید منتظر می ماندند تا این هفته مسابقات بدون مشکل برگزار شود، آن وقت این ژست پیروزی را می گرفتند.
گسترش چتر فناوری VAR زمانی دستاورد محسوب می شود که فدراسیون و شرکت های تابعه آن به جای گرفتن پول از باشگاه ها، مسئولیت تجهیز ورزشگاه ها و برگزاری بی عیب و نقص بازی ها را بپذیرند و هیچ کس مسئولیتی در قبال قطع شدن دوربین ها و دوربین ها نداشته باشد. سیستم ویدیویی
علم و آدم می دانند که تیم های لیگ برتری ورزشگاه اختصاصی ندارند، پس چرا باشگاه ها باید هزینه تجهیزات آنها را بدهند؟ علاوه بر این، در دیدارهای گذشته، قطع مکرر دوربین ها و قطع ارتباط با داور مسابقه، اصل ماجرا را زیر سوال برد و حواشی زیادی را به همراه داشت؛ چگونه مردان می توانند در روز روشن چشمان خود را بر روی این حقایق ببندند و بابت خرید چند دستگاه VAR به خود تبریک بگویند؟
جالب اینجاست که مدیران فدراسیون فوتبال این توانایی را دارند که در هر موضوعی با تحریم ها مداخله کنند و خود را استاد دور زدن تحریم ها جلوه دهند و طوری صحبت می کنند که انگار مردم در این کشور زندگی نمی کنند و نمی دانند که کشور بوده است. سال ها با این تحریم ها مواجه است. می دانیم و فوتبالدوستان هم می دانند که بحران ها و مشکلات فوتبال ایران با داور ویدیویی حل نمی شود، چرا که عمق فاجعه به قدری است که نصب نصفه و نیمه چند دوربین در چند ورزشگاه فقط جواب می دهد. تا حدی که مشکل را پاک کند. علت اصلی بحران را باید در سوءمدیریت و این که آش آنقدر پرشور بود که خرید دوربین و تجهیزات فیلمبرداری را مهمترین دستاورد و رزومه مدیران دانست.