امسال شاهد اتفاقات تلخی بودیم که یکی از آنها تخریب میراث فرهنگی ایران با نارنجک دستی بود.
تخریب میراث فرهنگی کشورمان در چهاربانسوری، جدا از اینکه بسیار غم انگیز است، شاید در نگاه اول تعجب برانگیز باشد. اما اگر دقیق‌تر نگاه کنیم، متوجه می‌شویم که چنین حادثه‌ای یک شبه رخ نداده است، بلکه بخشی از سیاست‌های فرهنگی کشور در سال‌های گذشته عامل بروز چنین حوادث تلخ و ناگواری بوده است.
چرا که بسیاری از سیاست های رسمی کشور منجر به فاصله گرفتن جامعه ایران از میراث فرهنگی شده است. سیاست گذاران کشور در سال های گذشته از آداب و رسوم ایران غافل شده اند. آنها حتی برخی از آیین های باستانی ایرانیان را رد کرده اند. برگزاری برخی آیین ها و میراث ایرانی همواره سختی های خاص خود را داشته است. ما هرگز ندیده ایم که دولت متولی برگزاری جشن چهارشنبه ها باشد و شرایط و امکاناتی برای جشن و شادی مردم فراهم کند. چهاربانسوری را گاهی آتش پرستی نیز تعریف کرده اند. رسم قاشق خوری تقریبا منسوخ شده و در مراسم شب چهارشنبه آخر سال از آن کم خبری نیست.