بر اساس نتایج به دست آمده در نواحی مسئول رویا دیدن، حافظه و تصمیم گیری در مغز، تفاوت هایی بین دو جنس وجود دارد.
محققان دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد به تازگی قطعه جدیدی را به این پازل اضافه کرده اند که از ایده تشکیل مغز بر اساس جنسیت بیولوژیکی پشتیبانی می کند.
وینود منون، نویسنده ارشد این مطالعه و استاد روانپزشکی و علوم رفتاری در استنفورد، و تیمش یک مدل شبکه عصبی عمیق ایجاد کردند که قادر بود اسکن‌های مغزی را به دو دسته مردانه و زنانه طبقه‌بندی کند تا موضوع تفاوت‌های مغز مردانه و زنانه را بررسی کند. .
آنها با نشان دادن مجموعه‌ای از اسکن‌های تصویربرداری تشدید مغناطیسی کاربردی (fMRI) به هوش مصنوعی، از آن خواستند که بگوید آیا به مغز یک زن نگاه می‌کند یا یک مرد. پیش بینی هوش مصنوعی در این زمینه در بیش از 90 درصد موارد درست بوده است.
از طریق این فرآیند، مشخص شد که کدام قسمت‌های مغز بسته به جنسیت تفاوت‌های ظریفی را نشان می‌دهند.
بسیاری از تفاوت های کشف شده در حالت پیش فرض شبکه، مخطط یا مخطط، و شبکه لیمبیک است. حوزه هایی درگیر طیف گسترده ای از فرآیندها از جمله رویاپردازی، به یاد آوردن گذشته، برنامه ریزی برای آینده، تصمیم گیری و بوییدن.
منون گفت: “این شواهد بسیار قوی است که جنسیت یک عامل تعیین کننده قوی در سازماندهی مغز انسان است.”
یکی از تفاوت های عمده مدل هوش مصنوعی این تیم با مدل های مشابه «توضیح پذیری» آن است. زیرا هوش مصنوعی اغلب به دلیل «جعبه سیاه» بودن مورد انتقاد قرار می گیرد. یعنی اطلاعات را می گیرد و نتایج را برمی گرداند، اما اینکه چگونه به این نتایج رسیده است اغلب یک راز باقی می ماند. اما این در مورد مدل تیم استنفورد صدق نمی کند.
در این مطالعه، تیم تحقیقاتی توانست به این نتیجه برسد که کدام قسمت از مغز برای هوش مصنوعی در تعیین جنسیت افراد اهمیت بیشتری دارد. شبکه حالت پیش‌فرض، جسم مخطط و شبکه لیمبیک سه حوزه‌ای بودند که هوش مصنوعی روی آنها تمرکز کرد.
شبکه حالت پیش‌فرض (DMN) زمانی فعال می‌شود که فردی در حال خیال‌پردازی، خاطره‌سازی یا فکر کردن به خود است. جسم مخطط برای هماهنگی شناخت از جمله برنامه ریزی، تصمیم گیری و انگیزه مهم است و شبکه لیمبیک طیف وسیعی از عملکردهای مغز مانند احساسات، حافظه بلند مدت و حس بویایی فرد را پشتیبانی می کند.
علاوه بر تشخیص مغز مردانه از زنانه، دانشمندان سعی کردند ببینند که آیا می‌توانند از این اسکن‌ها برای پیش‌بینی عملکرد یک فرد در یک تست شناختی آزمایشگاهی استفاده کنند یا خیر.
چیزی که آنها دریافتند این بود که هیچ مدل هوش مصنوعی نمی تواند عملکرد همه را پیش بینی کند. یکی می‌توانست عملکرد مردان و دیگری عملکرد زنان را پیش‌بینی کند، اما هیچکدام نمی‌توانستند هر دو را پیش‌بینی کنند.
این نشان می دهد که ویژگی هایی که بین زن و مرد متفاوت است بسته به جنسیت تأثیرات متفاوتی بر رفتار دارند.
محققان امیدوارند که این کار به روشن کردن بیماری‌های مغزی کمک کند که مردان و زنان را به طور متفاوتی تحت تأثیر قرار می‌دهند. به عنوان مثال، اوتیسم و پارکینسون در مردان شایع تر است، در حالی که ام اس و افسردگی در زنان شایع تر است.