فرهاد داریوش گفت: متأسفانه در مورد انتقال مادرم به سرای سالمندان، عده ای بدون اطلاع از اصل ماجرا، من را مقصر دانسته اند که اینطور نیست.
هر کشوری قوانین خاصی دارد که باید رعایت شود.
در فرانسه، طبق قانون، اگر فرزندان نتوانند از والدین خود مراقبت کنند، دولت موظف است از آنها مراقبت کند. اتفاقی که برای ما افتاد نیز در همین چارچوب است.
من می دانم که گاهی اوقات انتقال والدین معلول یا بیمار به خانه سالمندان می تواند راه حل خوبی باشد، اما به طور کلی از خانه سالمندان متنفرم. همانطور که والدین ما در دوران کودکی و ناتوانی ما از ما مراقبت کردند، وظیفه ماست که در پیری و ناتوانی از آنها مراقبت کنیم. باور کنید من هیچ وقت مادرم را در این شرایط قرار نداده ام. من او را خیلی دوست دارم. من هر روز می‌جنگم تا زندگی‌اش بهتر شود و هر طور که می‌خواهد او را به ایران برگردانم.
از قضاوت های زودهنگام عده ای نادان که مرا سرزنش می کنند ناراحتم، اما شکایتی ندارم، تقریبا هر روز به مادرم سر می زنم و او را از پیام هایی که از طریق من ارسال می شود مطلع می کنم.