سازگاری با زندگی پس از قطع عضو پا: دریافت پای مصنوعی و راه رفتن جدید

1. راحتی و تناسب پروتز:

   • پیدا کردن پروتزی که به درستی متناسب باشد و احساس راحتی را فراهم کند، یکی از چالش‌های اصلی است. پروتزهای ناسازگار می‌توانند باعث ایجاد زخم‌های پوستی، درد و ناراحتی شوند.

2. محدودیت‌های حرکتی و فعالیت‌های روزمره:

   • توانایی انجام فعالیت‌های روزمره مانند راه رفتن، دویدن یا بالا رفتن از پله‌ها با پروتز، یک دغدغه مهم است. بسیاری از افراد تمایل دارند که به سطح فعالیت پیشین خود بازگردند.

3. درد و ناراحتی:

   • درد فانتوم (درد در عضو قطع شده)، حساسیت یا درد در ناحیه باقی مانده از پا، می‌تواند برای برخی افراد مشکل‌ساز باشد و بر کیفیت زندگی تأثیر بگذارد.

4. پذیرش روانی و اجتماعی:

   • پذیرش روانی از دست دادن عضو و سازگاری با تصویر بدن جدید، یکی از چالش‌های روانی است. همچنین، مواجهه با واکنش‌های اجتماعی و تبعیض احتمالی ممکن است نگرانی‌هایی را ایجاد کند.

5. هزینه‌ها و دسترسی به پروتزها:

   • هزینه‌های بالا و دسترسی به پروتزهای با کیفیت ممکن است برای برخی افراد چالش‌برانگیز باشد. همچنین، نگهداری و تعمیر پروتز نیز هزینه‌بر است.

6. فیزیوتراپی و بازتوانی:

   • نیاز به جلسات فیزیوتراپی و توانبخشی برای تقویت عضلات و یادگیری نحوه استفاده صحیح از پروتز، بخش مهمی از فرآیند تطبیق است. این فرآیند ممکن است زمان‌بر و چالش‌برانگیز باشد.

اگر پروتز دریافتی در این افراد مناسب نباشد و فرد قطع عضو شده با پروتز خود راحتی و عملکرد مناسب نداشته باشد، همچنین آموزش صحیح استفاده از پروتز را دریافت نکند ممکن است تاثیرات منفی در روحیه و عملکرد فرد قطع عضو در اینده داشته باشد. همچنین پروتز نامناسب ممکن است سبب ایجاد افسردگی و عدم توانایی فرد برای ورود به اجتماع شود. در صورتیکه اگر پروتز مناسبی دریافت کند و بتواند عملکرد و راه رفتن مناسبی با پروتز داشته باشد، می تواند روند شکل گیری روحیه و شخصیت و همچنین ورود به جامعه را به خوبی طی کند.

بطور کلی برای دریافت اولین پای مصنوعی موارد زیر بسیار حائز اهمیت است :

• دریافت اولین پروتز بسته به شرایط استامپ می تواند از ۲ تا ۴ ماه بعد از عمل جراحی متغیر باشد.
• استامپ باید وضعیت مطلوبی از نظر بهبود زخم ها و تورم داشته باشد.
• معمولا از اولین پروتز ساخته شده تا یک سال می توان استفاده کرد، بعد از این مدت با راه رفتن واستفاده از عضلات پا استامپ لاغر شده و کاهش حجم میدهد، بنابراین نیاز به تعویض سوکت است تا متناسب با استامپ فعلی با فیت مناسب مجددا سوکت جدید ساخته شود.
• بعد از این مدت معمولا بجز بازدید های دوره ای برای چکاپ کلی نیاز به تعویض پروتز نیست و فرد می تواند به راحتی با پروتز پای خود راه برود.

یکی از مهم ترین سوالات و دغدغه های افراد قطع عضو از ناحیه پا این است که؛ به طور کلی پروتز پا چگونه کار می کند؟ پروتز پا چه شکلی است؟

اجزا و قطعات پروتز پا در امتداد بدن شماست. هر پروتز پا دارای اجزای سوکت پایلون و پنجه پروتزی است که در امتداد هم قرار میگیرند و عملکرد هر قطعه با توجه به نوع آن تغییر میکند و در هر صورت با راه رفتن شما هماهنگ می شود. این پروتز های پا می توانند از پروتز های معمولی تا پروتز پای هوشمند و پیشرفته باشند

اما در مورد تصورات خود از پای مصنوعی با متخصص پروتز در میان بگذارید تا در حد امکان ظاهر ان شبیه پروتز پایی شود که شما می خواهید . از ظاهر بدون پوشش قطعات پروتز مکانیکی گرفته تا یک پوشش یا به اصطلاح ابر زیبایی که شبیه اندام طبیعی به نظر می رسد و یا ساخت پوشش سه بعدی با طرح های مختلف، گزینه های زیادی دارید.

برای افراد قطع عضو، دستیابی به کیفیت زندگی بهتر و کاهش محدودیت‌ها نیازمند پشتیبانی‌های چندجانبه از جمله پزشکی، روانی، اجتماعی و تکنولوژیکی است. پزشکان و متخصصان ارتوز و پروتز می‌توانند با ارائه پروتزهای متناسب، برنامه‌های توانبخشی و مشاوره‌های روانی، به این افراد کمک کنند تا با چالش‌های قطع عضو مواجه شوند و به زندگی فعال‌تر و مستقلی بازگردند.