مسعود کوثری در ابتدای این نشست به بیان وضعیت موسیقی در سال 57، موسیقی کاباره، موسیقی بازار خیابانی، موسیقی ملی و پاپ پرداخت و اذعان داشت: در سال های اخیر در موسیقی سمفونیک دچار فروپاشی شده ایم.
وی ادامه داد: بازار اقتصادی و سیاست های هنری دولت های بعد از انقلاب اسلامی چندان رونق ندارد و در این زمینه مقصر بوده اند. در مدیریت موسیقی ایران نتوانستیم اقتصاد موسیقی را مدیریت کنیم و به دلیل همین اقتصاد کوچک، بسیاری از استعدادها فرصت ظهور پیدا نمی کنند. در موسیقی هم خانواده گرایی و مهاجرت پنهان زیادی داریم که گاهی برخی از هنرمندان ما مجبور به پذیرش مهاجرت و ترک وطن می شوند.
صدا و سیما میلیون ها پول به خواننده هایی می دهد که حتی به خود زحمت خواندن نمی دهند
رضا مهدوی در ابتدای سخنان خود با اشاره به عملیات «وده صادق» در روزهای گذشته گفت: نوازنده باید در این واکنش مهم نظام، کار خود را نشان دهد؛ در حالی که این نوازنده در این عملیات مهم است. چرا هنرمند ما الان سکوت کرده؟ اگر هنرمندان مثل نظامیان جواب تند ندهند قافیه را باخته اند. منظورم واکنشی مثل کارهای فرهنگی شهید آوینی است که کارستان انجام داد.
وی ادامه داد: امروز صدا و سیمای ما میلیون ها پول به خواننده هایی می دهد که حتی زحمت خواندن و پخش را هم ندارند. اگر شهید آوینی زنده بود این وضعیت را نمی دیدید. او واقعاً یک موسیقی شناس بود.
این هنرمند در بخشی دیگر از سخنان خود گفت: دهه 60 پرباری برای موسیقی بعد از انقلاب اسلامی داشتیم. ارقام آمدند و با وجود محدودیت ها سخت کار کردند. هر چند برخی محدودیت ها را انعکاس ندادند و رفتند و برخی از خودی ها که بدتر از خارجی ها هستند با آنها بدرفتاری کردند. آقای استاد میرزاده نابغه موسیقی بود. او بیش از 70 درصد موسیقی جنگ و انقلاب را تنظیم کرد، اما هیچ وقت نامش بر سر زبان ها نیفتاد و دستمزدی نگرفت، اما هیچگاه تجلیل نشد. اسفندیار قره باغی قرار بود قبل از انقلاب در ایتالیا اپرا بخواند اما چون انقلابی بود ماند و جز سرودهای انقلابی نخواند اما هرگز در جشنواره فجر از او تقدیر نشد. این بی تفاوتی ها باعث شد بعد از دهه 70 راه را گم کنیم.
مهدوی تاکید کرد: نوازندگان قبل از انقلاب اسلامی وفادارترین نوازندگان بعد از انقلاب اسلامی بودند اما بی تفاوتی را دیدند. بعد از ساخت دولت به موسیقی چسبیدیم که مردمش با ابرو انداختن و پاره کردن شلوار درآمد میلیاردی داشتند.
این پژوهشگر با اشاره به کم کاری متولیان موسیقی در مقطع کنونی تصریح کرد: گروه تنبور نوازانی که با اذن امام (ره) آهنگ «مردان خدا» را به صورت زنده از تلویزیون اجرا کردند اکنون کجا هستند؟ چه اتفاقی برای این گروه افتاد؟
ما نسل جوان را از دست دادیم
بخشی دیگر از این نشست به عوامل حذف برخی از انواع موسیقی مانند موسیقی گل اختصاص داشت که مسعود کوثری توضیح داد: یکی از دلایل آن این است که مرکز حفظ و اشاعه با نگاهی عجیب و موزه ای ایجاد شده و این روحیه در مردم. نکته دوم اینکه در سبک تدریس مرکز حفظ و اشاعه نوعی منش رهبانی وجود داشت و روحیه برادری در این افراد دیده می شد که در نهایت بسیاری مانند زنده لطفی نتوانستند با آن کنار بیایند و از آن خارج شدند. مرکز نکته سوم اینکه تعریف روشنی از سنت وجود نداشت. خود سنت در ارتباط با مدرنیته یافت می شود. تعریف درستی از موسیقی سنتی وجود نداشت و خود اهالی مرکز حفظ و اشاعه نمی توانستند شکوفا شوند.
این استاد دانشگاه درباره وضعیت فعلی موسیقی پاپ نیز گفت: موسیقی در دنیا وارد مراحل جدیدی شده که با گذشته بسیار متفاوت است. ما تا سال 57 از نوازندگان بهره بردیم، اما نتوانستیم از آنها استفاده کنیم. ما نسل جوان را از دست دادیم. آمدیم، موسیقی ساختیم و میانسالان را جذب کردیم. نسل جوان از ما دور شد و ذائقه اش عوض شد. ما در عرصه موسیقی مدیران شایسته ای داشتیم که سبک مدیریتی آنها را ناکارآمد کرد. محدودیت های اعمال شده برای آنها اجازه کار کامل را به آنها نمی داد.
به یاد داشته باشید که «پول» هنر تولید نمی کند
رضا مهدوی نیز در این خصوص مثالی زد و گفت: آقای سراج در دهه 60 با حوزه هنری کاری را تولید کرد که 15 دقیقه بود و سال ها به طور مستمر از رسانه ملی پخش می شد اما رسانه ها دیگر آن را پخش نمی کنند. آیا دستی در کار است یا آگاه نیستند؟ شاید به اشتباه فکر می کنند زمان گذشته است! اگر چنین افکاری دارند، مولانا را رها کنند. سنت یعنی اصول! در این حوزه هنری زمانی که با هیئت مدیره اداره می شد کارهای خوبی بیرون آمد اما از زمانی که سازمان اداری شد سازوکار آن تغییر کرد. به یاد داشته باشید که «پول» هنر تولید نمی کند.
مهدوی تصریح کرد: ما را سرقت کردند. ما به دنبال دانلود غیرقانونی هستیم. ما هم دعا می کنیم!
مدیران ما برده ستاره ها شده اند!
وی در بخشی دیگر از سخنان خود درباره مدیریت فعلی موسیقی گفت: مدیران ما برده ستاره ها شده اند. در ایام نوروز ستارگان سینما با میلیون ها پول دعوت می شوند اما در این برهه تاریخی و پس از عملیات مهم «عوده صادق» که بیانگر اقتدار نظامیان و مهندسین ایرانی است، «باز هوای وطنم آرزو» را پخش نمی کنند!
مهدوی معتقد است: برنامه های تخصصی بسته ایم اما جشنواره هایی برگزار می کنیم که رسما «نمایش» است. الان فقط شرکت ها و موسسات موسیقی می آیند و می گویند خواننده روی صحنه چه بخواند و بپوشد؟ کنسرت های آنها نیز پر شده است. چون در بزرگراه برای خواننده هایشان بیلبورد می گیرند اما برای موسیقی دستگاهی هیچکس این کار را نمی کند. متاسفانه مدیریت موسیقی در ایران «پول» را انتخاب کرد.
مسعود کوثری نیز در بخشی دیگر از این نشست درباره نسبت موسیقی روز با انقلاب اسلامی گفت: بهتر است به جای نسبت موسیقی و انقلاب از ارتباط موسیقی با فرهنگ ایرانی صحبت کنیم. ما هیچ تصویری از رابطه موسیقی و فرهنگ نداریم. بهتر است این را مرور کنید.
با ایرج “بی مهری” بود
رضا مهدوی نیز در این خصوص گفت: ما با برخی از هنرمندان خود مهربانی نکردیم. مثلا با ایرج کمتر مهربانی می شد. اگر سال ها به انزوا نمی رفت، زودتر پا به میدان می گذاشت، کلاس سوم کلاس اول نمی شد. مدیریت یکپارچه راه حل ما است. اینقدر وقت گذاشتند و سند موسیقی نوشتند، حالا بعضی ها می گویند اجرا نمی کنیم. برخی از بزرگان موسیقی می گویند چرا درباره سند با ما مشورت نشد؟ پس چرا مشورت نکردند؟
مسعود کوثری درباره سند موسیقی نیز گفت: سند نویسی فایده ای ندارد. صدها سند و شورا درست کردیم و به جایی نرسیدیم. اول از همه باید صداهای مختلف را در ایران بشنویم و آنها را در نظر بگیریم.